Slobodan Selinić, SLAVISTI IZ POLJSKE NA SEMINARIMA SRPSKO-HRVATSKOG JEZIKA U JUGOSLAVIJI PEDESETIH I ŠEZDESETIH GODINA 20. VEKA
DOI: 10.29362/2022.2619.sel.311-324
Saradnja jugoslovenskih i poljskih slavista bila je važan deo saradnje njihovih zemalja u oblasti kulture. Poljski slavisti su u Jugoslaviji učestvovali na seminarima jugoslovenskih jezika koji su održavani u više gradova. Posebno je bio značajan letnji seminar srpskohrvatskog jezika i jugoslovenskih književnosti, osnovan 1950. kao naučna i kulturna institucija svih jugoslovenskih univerzitetskih centara sa ciljem da slavistima iz sveta pomogne u sticanju i produbljivanju znanja jezika i književnosti naroda Jugoslavije. Predavači su bili najugledniji jugoslovenski naučnici i javni radnici. Učestvovali su brojni slavisti iz sveta, mahom univerzitetski profesori i šefovi slavističkih katedri, među njima i Poljaci. Polaznici seminara su usavršavali neki od jugoslovenskih jezika kako bi mogli da pišu na njima naučne radove, prevode dela jugoslovenskih pisaca ili pišu doktorske teze iz jugoslavistike. Učesnici su slušali predavanja i radili podeljeni u lektorate. Osim stručnog, seminar je imao širi društveni značaj, jer su gosti iz Poljske obilazili, zajedno sa drugim učesnicima, kulturne i istorijske spomenike, Plitvička jezera, Krapinske Toplice, Kumrovec i Titovu kuću, spomenike kulture, slikarske izložbe, Galeriju savremene umetnosti u Zagrebu, folklorne priredbe, filmske projekcije i dr.
Slobodan Selinić, SLAVISTS FROM POLAND AT SERBO-CROATIAN LANGUAGE SEMINARS IN YUGOSLAVIA IN THE 1950S AND 1960S
The cooperation between Yugoslav and Polish Slavists was an important part of the cultural cooperation between the two countries. Polish Slavists participated in the seminars on the topic of Yugoslav languages. The Serbian Language and Yugoslav Literature summer seminar, established in 1950, was especially crucial because it improved the knowledge of Yugoslav language and literature on a global level. Most importantly, it was the hub of all Yugoslav universities’ scientific and cultural institutions. The lecturers were the most prestigious Yugoslav scientists and public workers. Among the participants were Slavists from around the world, university professors, chairs of Slavic educational departments, and the Polish intellectuals. The attendees improved their Yugoslav languages to be able to write scientific papers, doctoral theses on Yugoslav topics, or translations of Yugoslav authors. They listened to the lectures and worked in groups. Besides the professional seminars, this work also had a broader social, historical, and cultural significance. Polish participants and other attendees had visited Plitvice Lakes, Krapinske Toplice, Kumrovec, Tito’s House, Contemporary Art Gallery in Zagreb, film festivals, historical monuments, and folklore performances.
